– Beladeviyye’den bir adam şöyle anlatıyor: “Medine’ye varıp el-Vadi denilen yerde konakladım. Baktım ki bir keçi için iki kişi pazarlık yapıyor. Müşteri satıcıya “bana biraz ucuz ver” diyordu. Kendi kendime ‘şu insanları sapıtan, dalâlete götüren Haşimî (Rasûl-ü Ekrem’i kastediyor) o mudur acaba ’ dedim. Baktım bedeni güzel, alnı geniş, burnu ve kaşları ince. Göğsünün tam başından göbeğine kadar bir ip gibi siyah tüyler bulunan bir kişi. İki eski elbise giymişti. Bize yaklaştı ve ‘selam sizin üzerinize olsun’ dedi. Biz de onun selamına karşılık verdik. Aradan biraz zaman geçti. Müşteri “Ey Allah’ın Rasûlü! Bu keçinin sahibine bir şeyler söyle de bana…
Yazar: admin
– Fetih günü Rasûl-ü Ekrem, Ebu Kuhafe’ye “Müslüman ol, kurtul!” dedi.[1] – Rasûl-ü Ekrem Mekke’ye girdiğinde, oradaki problemleri hallettikten sonra mescidde oturdu. Hz. Ebubekir, babası Ebu Kuhafe’yi Rasûl-ü Ekrem’e getirdi. Hz. Peygamber, Ebu Kuhafe’yi görünce “Ey Ebu Bekir! Niçin ihtiyarı bırakmadın, ben onun yanına giderdim ” dedi. Hz. Ebubekir “Ey Allah’ın Rasûlü! Onun senin yanına gelmesi, senin onun yanına gitmenden daha müstahaktır” dedi. Rasûl-ü Ekrem Ebu Kuhafe’yi önünde oturttu ve mübarek elini Ebu Kuhafe’nin kalbi üzerine koyarak şöyle buyurdu: “Ey Ebu Kuhafe! Müslüman ol, kurtul!” Ebu Kuhafe müslüman oldu, hak şehadeti getirdi. Ebu Kuhafe’nin başı ve sakalı bembeyaz olduğu halde…
– Muğire bin Şube şöyle anlatıyor: Rasûlullah’ı ilk tanıdığım günde, Ebu Cehil b. Hişam ile beraber Mekke’nin bazı sokaklarından gidiyorduk. Hz. Peygamber bize rastladı ve Ebu Cehil’e “Ey Ebu Hakem! (Bu Ebu Cehil’in künyesidir). Allah’a ve Allah’ın Rasûlü’ne gel! Seni Allah’a davet ediyorum” dedi. Ebu Cehil “Ey Muhammed! Sen bizim mabudlarımıza küfretmekten vazgeçer misin İster misin, biz senin tebliğ ettiğine şahidlik edelim! Biz şahidlik ederiz ki sen tebliği yaptın. Allah’a yemin ederim, eğer ben senin söylediklerinin hak olduğunu bilseydim sana tâbi olurdum” dedi. Bunun üzerine Rasûl-ü Ekrem bizim yanımızdan geçip gitti. Ebu Cehil, bana yönelerek şöyle dedi: “Allah’a yemin ederim,…
– Velid b. Mugire Rasûlullah’ın yanına geldiğinde Hz. Peygamber ona Kur’an okudu. Sanki Velid’in kalbi incelmiş idi. Bu haber Ebu Cehil’in kulağına gitti. Ebu Cehil derhal Velid’e geldi ve “Ey amcam! Senin kavmin sana mal toplamak istiyor” dedi. Velid bunun sebebini sorunca Ebu Cehil şöyle dedi: “Onu sana vermek için. Çünkü sen Muhammed’e, onun ziyafetine erişesin diye gitmişsin!” Velid “Kureyşliler biliyor ki ben servet bakımından hepsinden daha zenginim” dedi. Ebu Cehil “O halde, Muhammed hakkında birşey söyle ki kavmin işitsin de senin Muhammed’i sevmediğini anlasınlar” dedi. Velid “Onun hakkında ne diyeyim Allah’a yemin ederim hiçbiriniz benden daha fazla şiiri bilmez.…
Ebu Süfyan, Hind’i terkisine alarak kendisine ait bir araziye gitti. Ben de onların önlerinde yürüyordum. Gençtim, bir merkebe binmiştim. Aniden Rasûl-ü Ekrem’in sesini işittik (veya Rasûlullah gelerek bize yetişti). Ebu Süfyan “Ey Muaviye! Merkebden in, ona Muhammed binsin!” dedi. Merkebden indim, Rasûl-ü Ekrem ona bindi. Önümüzden biraz gittikten sonra bize dönüp bakarak şunları söyledi: “Ey Harb’in oğlu Ebu Süfyan! Ey Utbe’nin kızı Hind! Allah’a and içerim ki siz öleceksiniz, sonra haşre gönderileceksiniz. İhsan eden kimse cennete, kötülük yapan da cehenneme gidecektir. Ben size hakkı söylüyorum. Siz benim ilk uyardığım kimselersiniz!”. Bunları söyledikten sonra Rasûl-ü Ekrem Fussilet suresinin 1. ayetinden 11.…
Affan oğlu Osman ile Ubeydullah oğlu Talha (Allah ikisinden de razı olsun), Zübeyr b. Avvam’ın arkasında, Allah Rasûlü’nün yanına geldiler. Rasûlullah onlara İslâm’ı arzetti. Kur’an okudu. İslâm’ın haklarını onlara haber verdi ve “Keramet Allah’tandır” dedi. İkisi de iman etti. Hz. Osman “Ey Allah’ın Rasûlü! Ben Şam’dan yeni döndüm. Maan ile Zerka arasındayken uykuda gibiydik. Baktık ki bir tellâl “Ey uykuda olanlar! Uyanın! Ahmed Mekke’de peygamber olarak ortaya çıktı” diyordu. Biz Mekke’ye geldik, senin hadiseni işittik” dedi. Hz. Osman, Hz. Peygamber Dar’ul-Erkam’a gelmezden önce müslüman olmuştu.[1]
– Ammar b. Yasir şöyle anlatıyor: Sinan oğlu Suheyb’le Dar’ul-Erkam kapısında bir araya geldik. Rasûlullah Dar’ul-Erkam’daydı. Ben Suheyb’e “Sen burada ne arıyorsun ” dedim. O da bana “Sen burada ne arıyorsan ben de onu arıyorum” dedi. Ona dedim ki: “Ben Muhammed’in huzuruna gidip onun konuşmasını dinlemek istiyorum”. O da “Ben de aynı şeyi istiyorum” dedi. Böylece Rasûlullah’ın huzuruna girdik. Bize İslâm’ı arzetti, biz de müslüman olduk. Sonra o gün akşama kadar bekledik, sonra Rasûlullah’ın yanından çıktık, gizleniyorduk.[1] Ammar ile Suheyb’in İslâm’a girmesi 30 küsur kişi İslâm’a girdikten sonraydı. (Allah hepsinden razı olsun!)[2] ——————————————————————————– [1] İbn Sa’d, III/247, (Ebu Ubeyd b.…
– Es’ad b. Zürare ile Zekvan b. Abdikays Mekke’ye geldiler. İkisi de Utbe b. Rebia’yı hakem seçtikleri bir dava için gelmişlerdi. Orada Rasûlullah’ın şanını, şöhretini işitince Rasûlullah’a geldiler. Rasûl-ü Ekrem onlara İslâm’ı arzetti. Onlara Kur’an okudu. İkisi de müslüman oldu. Böylece Utbe b. Rebia’ya yanaşmadan Medine’ye döndüler. Onlar İslâm’ı ilk olarak Medine’ye getiren zatlardır![1] ——————————————————————————– [1] İbn Sa’d, III/608, (Hubeyd b. Abdirrahman’dan) Muhammed Yusuf Kandehlevi, Hayatu’s-Sahabe, Akçağ Yayınları: 1/70. –
İslâm’a Davet Ettiği Kureyş Reislerinin Hz. Peygamber’le Mücadeleleri ve Hz. Peygamber’in Onlara Cevabı – Rebia’nın oğlu Utbe ve Şeybe, Harb’ın oğlu Ebu Süfyan, Abduddar oğullarından bir kişi, Ebu’l-Bahterî, Beni Esed kabilesinden Esved bin Abdulmuttalib bin Esed ve Zem’a bin Esved, Velid b. Muğîre, Ebu Cehil b. Hişam, Abdullah b. Ebî Umeyye, Ümeyye b. Halef, As b. Vail, Haccacoğulları Nebih ve Münebbeh (bunların ikisi de Beni Sehim kabilesindendi) güneşin batışından sonra Kâbe’nin yanında bir araya geldiler ve birbirlerine dediler ki; “Muhammed’e bir kişi gönderelim de gelsin, onunla konuşalım. Onunla tartışalım ki bundan böyle onunla ilgili icraatlarımızdan ötürü mazur görülelim”. Böylece Rasûl-ü…
Hz. Peygamber’in İlgili Ayet İndiğinde Yakın Akrabalarını ve Kureyş Kabilelerini İslâm’a Davet Etmesi – Cenab-ı Hak “En yakın aşiretini uyar” (Şuara: 26/214) ayetini indirdiğinde Rasûl-ü Ekrem evinden çıkıp Merve tepesine gitti. Sonra, “Ey Fihroğulları!” diye bağırdı. Kureyşliler süratle Rasûlullah’a geldiler. Ebu Leheb b. Abdulmuttalib (bu kişi Rasûlullah’ın özbeöz amcasıdır) “İşte Fihroğulları yanındadır, söyle!” dedi. Rasûl-ü Ekrem “Ey Ğalibogulları!” deyince Fihroğullarından Benî Muharib ve Benî Haris yanından ayrıldılar. Rasûl-ü Ekrem “Ey Luey bin Ğalibogulları!” deyince, Benî Teym el-Edrem b. Ğaliboğulları yanından ayrıldı. Rasûl-ü Ekrem “Ey Kâb bin Lueyoğulları!” deyince, bu sefer Benî Amir b. Luey Rasûlullah’ın yanından ayrıldı. Rasûl-ü Ekrem, “Ey…